Na het fruit gingen we met alle kinderen naar buiten. De kinderen hebben lekker gespeeld. Na een tijdje gingen we naar binnen om alle kinderen van onze groep te verschonen. We gingen de badkamer in en waren snel klaar. Dan vroeg de leidster of ik S verschoond had. Ik schudde van nee en zei tegen haar dat ik dacht dat zij hem al had gehad. Ze schudde ook van nee. Ik ging dan naar binnen kijken, misschien dat hij in de groep was. Maar nee hoor, hij was ook niet in de groep. Ik vroeg aan mijn stagebegeleidster of ze S had gezien ze zei nee. Ik was erg geschrokken, omdat hij continu aan het huilen was en wilde naar zijn papa toe. Ik ging dan bij alle groepen kijken en vragen of ze S hadden gezien. Ze wisten het ook allemaal niet. En ging ik dan overal kijken. Ik liep als een gek door de gang en naar het speellokaal. Maar hij was er niet. Leidster was ook helemaal geschrokken, zij zocht hem ook. Toen vroeg leidster of ik ook buiten had gekeken. Ik zei nee en liep naar buiten. En daar was hij, in het speelhuisje, aan het huilen. Hij had in zijn broek geplast. Ik ging direct naar hem toe en zei dat het ons schuld was dat we hem hadden vergeten.
Het was echt sneu voor het kind. Ik was ook heel erg geschrokken, omdat hij continu huilde en zijn papa wou. We dachten dat hij weggelopen was of zo. Maar gelukkig is alles goed gekomen.
Ik was heel erg geschrokken en paniekerig. Ik hoop dat het niet weer gebeurd. Maar je weet het nooit, er kan onverwachtse dingen gebeuren.
Heb jij een soortgelijke situatie meegemaakt? Dan wil ik het graag horen van jullie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten